Bezoek van mijn mama en vriendin Nele.
Ja, eindelijk zet ik nog eens wat foto´s op mijn blog. Iedereen was er al achter aan het vragen en nu is het toch wel al een hele tijd geleden ! Mijn mama en haar vriendin Nele zijn voor twee weken hierheen gekomen en ik was zo gelukkig om hen te zien en nog eens goede gesprekken te voeren met mijn mama zonder die haast en stress ' zoetje, zeg nog snel wat je wil zeggen want de minuten van mijn belkaart zijn bijna op'... Dus we hebben nog eens goed alles bijgebabbeld, en toffe dingen gedaan! En dat zie je hier allemaal onderaan. Die twee weken zijn razendsnel voorbij gegaan, als je zo'n land zoals de dominicaanse republiek bezoekt moet je toch op z'n minst er een maand voor nemen, hier is er zoveel te zien.
Een eilandje gelegen net voor het strand van ons hotel waar je met een bootje naartoe kon varen.
Ons mama en Nele met twee zotte obers, echt twee deugenieten die het heel plezant vonden om tijdens de avondmalen ons te doen verschieten :)
Uitstapje naar Isla Saona! Echt het mooiste wat ik hier al gezien heb.
Mijn mama als een visje in het water, ik denk dat ze zoveel heeft genoten van dit waterparadijs.
...zo mooi...
Nele geniet hier van een heerlijke massagebeurt.
Dit waren echt 'figuren'. Een komische bende gespierde lol- en lawaaimakers vanuit Spanje, een bende beren die verzekers op vrouwtjesjacht waren.
Mijn mama wilde er natuurlijk mee op de foto.
Op de catamaran.
Bayahibe het vissersdorpje waar we verbleven.
VISVANGST
Dit hier was een om-ter-grootste vistornooi. Een hele gebeurtenis dat heel wat kijkers aantrok.
Nele in actie!!! :D
Uitstapje naar een Nacionaal park (uitstap van een hele dag), waar we na een uur maar tot de eerste grot geraakt zijn wegens gebrek aan tijd.
Brilleke op en jaja, het lijken wel echt kunstkenners.
De familie!
Hier volgt er een reeks foto's van het grote eindejaarswerk van mijn klas: een modeshow!
Yosayda en Rene, normaal gezien bezig met lampen te versieren.
Dally en ik.
Adelfa
Romy die functioneerde als styliste
Marcos en ik
...met angel...
Romy, Yosayda, Glorily, Eliana en Dalina, de grote kwebbels van mn klas.
Emely, ik, Adelfa, Dally, Nemesis... Dit was de openingsdans.
Angel op de catwalk.
Zie hier, Italia en Randy, twee dansers.
DUITSLAND; ITALIA EN BELGIE
Patricia en liefje Fernando
Brian , Mary Pily en ik.
Linnet, Dally, ik, Adelfa en Lizbeth, mijn schattekes van de klas.
Naast politiek is vervuiling hier ook een schande!
In de bus op weg naar Las Salinas. Het zat er zo propvol, ongelofelijk, mama lost hier een moeder af door het kindje op haar schoot te nemen.
ZOOO propvol zat het dat er een paar zich buiten aan de bus moesten vastklampen, toch gevaarlijk...
Nele en een boek, onafscheidelijk.
Twee mokkels op pad.
Hoe vaak valt het licht hier niet uit door gebrek aan elektriciteit! Een probleem dat echt opgelost moet worden, laten we dan om te beginnen ook dagverlichting afschaffen.
Aan de paal hangt er een foto van President Leonel Fernandez die nu zonet de 16de mei de presidentsverkiezingen weer heeft gewonnen met de slogan "Pa 'lante que vamos presidente" wat betekent "Vooruit dat we gaan President" en dit stap voor stap, dit jaar hebben ze bv de eerste metro gebouwd. Tot nu toe kan iedereen nog gratis reizen met de metro en het is een geweldige atractie geworden voor de dominicanen die gewoon als familieuitstapje een ritje gaan maken met de metro.
Las salinas werd genoemd naar de zoutwinningsvelden. Op deze foto zie je je de bergjes zout.
Uitrusten op een strand.
Uitzicht vanop ons appartementje.
Terug aangekomen in St. Domingo, een etentje met de familie op de voorlaatse avond!
Mijn twee lieve moedertjes! :)
"saaaxyyy" zoals mijn moeder altijd zegt.
Ambiaance!
Abelito, zo jong en nu al zoveel showkes :)
en Jessica.
Grot " Los Tres Ojos"
Mijn mama lijkt wel een heilige.
BATATA!!
Playa Boca Chica: Allerlaatste dag met 's avonds een heel triest afscheid natuurlijk.
Het was interessant om mijn mijn mama en Nele eens samen te zien met mijn familie. Je merkt echt het verschil qua mentaliteit: --Mijn dominicaanse familie meer pleziermakers, maken het liefst de hele tijd grapjes over vanalles en nog wat, ze zijn luchtiger. ---- Mama en Nele zijn dan mensen die meer over intellectuele dingen gaan praten (maar ook zeker plezier verzekerd met die twee zene :D). Ik leef met mijn dominicaanse familie bijna elke dag en hoor hen bijna nooit praten over ernstige dingen, ersntige onderwerpen worden snel afgehandeld of er word eens mee gelachen. En aan de ene kant vind ik dat fijn, die mensen hier zijn meer optimistisch en gaan al lachend door het leven (de meerderheid), die tillen nergens zo zwaar aan. De mensen klagen veel minder.. Die manier van leven heeft een positieve invloed op mij gehad, ik ben hier een veel vrolijker persoon dan in Belgie, met het verkeerde been uit bed stappen gebeurd hier ook maar heel weinig. Maar anderzijds de momenten dat ik wat triest heb ik altijd iemand nodig om erover te praten , en met mijn familie zou ik dat helemaal niet kunnen. Ik heb het al geprobeerd en dat lukt totaal niet: ze zeggen niets terug of schakelen ineens om naar een ander onderwerp of ze lachen er eventjes mee zoals mijn mama en zeggen : geniet van het leven meisje, geen tijd om te treuren, doen alsof er niets gebeurd is, komaan hup ga maar uit vandenavond, have fun! Oké, dat laatste kan mij nog wel opbeuren, maar enkel op de manier dat mijn mama dat doet. Haar ga ik enorm hard missen...
Ja, eindelijk zet ik nog eens wat foto´s op mijn blog. Iedereen was er al achter aan het vragen en nu is het toch wel al een hele tijd geleden ! Mijn mama en haar vriendin Nele zijn voor twee weken hierheen gekomen en ik was zo gelukkig om hen te zien en nog eens goede gesprekken te voeren met mijn mama zonder die haast en stress ' zoetje, zeg nog snel wat je wil zeggen want de minuten van mijn belkaart zijn bijna op'... Dus we hebben nog eens goed alles bijgebabbeld, en toffe dingen gedaan! En dat zie je hier allemaal onderaan. Die twee weken zijn razendsnel voorbij gegaan, als je zo'n land zoals de dominicaanse republiek bezoekt moet je toch op z'n minst er een maand voor nemen, hier is er zoveel te zien.
Een eilandje gelegen net voor het strand van ons hotel waar je met een bootje naartoe kon varen.
Ons mama en Nele met twee zotte obers, echt twee deugenieten die het heel plezant vonden om tijdens de avondmalen ons te doen verschieten :)
Uitstapje naar Isla Saona! Echt het mooiste wat ik hier al gezien heb.
Mijn mama als een visje in het water, ik denk dat ze zoveel heeft genoten van dit waterparadijs.
...zo mooi...
Nele geniet hier van een heerlijke massagebeurt.
Dit waren echt 'figuren'. Een komische bende gespierde lol- en lawaaimakers vanuit Spanje, een bende beren die verzekers op vrouwtjesjacht waren.
Mijn mama wilde er natuurlijk mee op de foto.
Op de catamaran.
Bayahibe het vissersdorpje waar we verbleven.
VISVANGST
Dit hier was een om-ter-grootste vistornooi. Een hele gebeurtenis dat heel wat kijkers aantrok.
Nele in actie!!! :D
Uitstapje naar een Nacionaal park (uitstap van een hele dag), waar we na een uur maar tot de eerste grot geraakt zijn wegens gebrek aan tijd.
Brilleke op en jaja, het lijken wel echt kunstkenners.
De familie!
Hier volgt er een reeks foto's van het grote eindejaarswerk van mijn klas: een modeshow!
Yosayda en Rene, normaal gezien bezig met lampen te versieren.
Dally en ik.
Adelfa
Romy die functioneerde als styliste
Marcos en ik
...met angel...
Romy, Yosayda, Glorily, Eliana en Dalina, de grote kwebbels van mn klas.
Emely, ik, Adelfa, Dally, Nemesis... Dit was de openingsdans.
Angel op de catwalk.
Zie hier, Italia en Randy, twee dansers.
DUITSLAND; ITALIA EN BELGIE
Patricia en liefje Fernando
Brian , Mary Pily en ik.
Linnet, Dally, ik, Adelfa en Lizbeth, mijn schattekes van de klas.
Naast politiek is vervuiling hier ook een schande!
In de bus op weg naar Las Salinas. Het zat er zo propvol, ongelofelijk, mama lost hier een moeder af door het kindje op haar schoot te nemen.
ZOOO propvol zat het dat er een paar zich buiten aan de bus moesten vastklampen, toch gevaarlijk...
Nele en een boek, onafscheidelijk.
Twee mokkels op pad.
Hoe vaak valt het licht hier niet uit door gebrek aan elektriciteit! Een probleem dat echt opgelost moet worden, laten we dan om te beginnen ook dagverlichting afschaffen.
Aan de paal hangt er een foto van President Leonel Fernandez die nu zonet de 16de mei de presidentsverkiezingen weer heeft gewonnen met de slogan "Pa 'lante que vamos presidente" wat betekent "Vooruit dat we gaan President" en dit stap voor stap, dit jaar hebben ze bv de eerste metro gebouwd. Tot nu toe kan iedereen nog gratis reizen met de metro en het is een geweldige atractie geworden voor de dominicanen die gewoon als familieuitstapje een ritje gaan maken met de metro.
Las salinas werd genoemd naar de zoutwinningsvelden. Op deze foto zie je je de bergjes zout.
Uitrusten op een strand.
Uitzicht vanop ons appartementje.
Terug aangekomen in St. Domingo, een etentje met de familie op de voorlaatse avond!
Mijn twee lieve moedertjes! :)
"saaaxyyy" zoals mijn moeder altijd zegt.
Ambiaance!
Abelito, zo jong en nu al zoveel showkes :)
en Jessica.
Grot " Los Tres Ojos"
Mijn mama lijkt wel een heilige.
BATATA!!
Playa Boca Chica: Allerlaatste dag met 's avonds een heel triest afscheid natuurlijk.
Het was interessant om mijn mijn mama en Nele eens samen te zien met mijn familie. Je merkt echt het verschil qua mentaliteit: --Mijn dominicaanse familie meer pleziermakers, maken het liefst de hele tijd grapjes over vanalles en nog wat, ze zijn luchtiger. ---- Mama en Nele zijn dan mensen die meer over intellectuele dingen gaan praten (maar ook zeker plezier verzekerd met die twee zene :D). Ik leef met mijn dominicaanse familie bijna elke dag en hoor hen bijna nooit praten over ernstige dingen, ersntige onderwerpen worden snel afgehandeld of er word eens mee gelachen. En aan de ene kant vind ik dat fijn, die mensen hier zijn meer optimistisch en gaan al lachend door het leven (de meerderheid), die tillen nergens zo zwaar aan. De mensen klagen veel minder.. Die manier van leven heeft een positieve invloed op mij gehad, ik ben hier een veel vrolijker persoon dan in Belgie, met het verkeerde been uit bed stappen gebeurd hier ook maar heel weinig. Maar anderzijds de momenten dat ik wat triest heb ik altijd iemand nodig om erover te praten , en met mijn familie zou ik dat helemaal niet kunnen. Ik heb het al geprobeerd en dat lukt totaal niet: ze zeggen niets terug of schakelen ineens om naar een ander onderwerp of ze lachen er eventjes mee zoals mijn mama en zeggen : geniet van het leven meisje, geen tijd om te treuren, doen alsof er niets gebeurd is, komaan hup ga maar uit vandenavond, have fun! Oké, dat laatste kan mij nog wel opbeuren, maar enkel op de manier dat mijn mama dat doet. Haar ga ik enorm hard missen...
