JA wadde! Het is hier al een maand opper-slecht weer. Gisteren en vandaag moest niemand naar school gaan door de tropische storm die hier woed, en daardoor is het zogezegd gevaarlijk. Ik heb dit weekend een afs-reunie gehad in de bergen. Ik dacht JOEPIE, eindelijk nog eens wat meer zien van de Dominicaanse republiek, we gaan uitstappen maken ja joepie! Neen, zo was het niet natuurlijk. We verbleven van Zaterdag op zondag op een mooi terrein met schattige huisjes, mooi aangelegde grasperkjes, met verschillende kleurrijke bloemen en planten, er liepen, katten, honden en kippen vrij rond,.. enfin het terrein was heel mooi. Heel de dag hielden we ons bezig met de TYPISCHE afsactiviteiten waar iedereen ondertussen al een hekel aan heeft gekregen; elkaar voorstellen, steeds praten over je ervaringen, dingen die je tof en niet tof vond, enja de typische afsdingen. Zaterdagmiddag ben ik dan ook nog eens ziek geworden, ik was dan wel verlost van die activiteiten, maar ja toch liever mee doen dan daar de hele tijd ziek in mijn bed te liggen. Ik had de hele tijd rondgelopen met natte voeten in mijn sandalen, door de regen. Dat is natuurlijk dom! Daardoor heb ik koorts gekregen en het eten was me niet goed bevallen dus werd ik ook nog eens heel misselijk op de koop toe. De vrijwilligers hebben heeeeeeeel goed voor me verzorgd en ik kreeg constant bezoekjes van mijn schatten van een vriendinnen die heel goed voor mij hebben gezorgd en wat praatjes kwamen maken. Zij waren trouwens blij dat ze een excuse hadden om niet te hoeven deelnemen aan de activiteiten. Enja de volgende nog steeds koorts en kostkots kosmisselijk, enja ik met mijn fobie voor overgeven... Ik heb niet kunnen genieten van het weekend, zonde. Tegen de avond toen mijn ouders me kwamen ophalen aan het afskantoor, dacht ik oef eindelijk naar mijn bedje, maar neeen! WE gingen eerste nog eventjes naar een trouwreceptie. Ik kwam daar aan in mijn modderige jeans, mijn vuile adidasschoenen, mijn adidastrui, en verf op mijn gezicht, en dan nog eens een ziek gezicht. Iedereen op die trouw was gekleed alsof hij of zij zelf ging trouwen. Ik stond een half uur lang in het middelpunt van de belangstelling, maar eigenlijk kon het me niets schelen. Ik heb een taxi naar huis genomen en ben direct in mijn bed gekropen. Ik, iemand uit zwisterland, iemand die al heel goed spaans kan, naam weeeral vergeten, iemand uit Finland en LAratje, een schat van een vriendin! Hier was ik zo ziek als een hond! Dat kan je er wel aan zien haha. Wat me opviel tijdens het weekend is dat heeeel veel mensen waaronder ikzelf, hun eigen taal aan het vergeten zijn.... AIaiaiaiai! Iedereen sprak spaans en engels gemengd met elkaar. Thomas, een belg, wilde geen nederlands spreken tegen ons (de andere belgen) omdat dat hij daar teveel voor moest nadenken, dus spraken we engels met elkaar. Ik denk meer in het engels dan in het nederlands, en soms denk ik in het spaans. Ik begin al veel fouten te schrijven in mijn woorden, zinsbouw, gezegdes,enz... Nu begin ik na te denken over hoe raar sommige nederlandse woorden wel zijn zoals... "appel", "verschrikkelijk", " stoel", "snuiten"... Dit gaat niet de goede kant op! Wat zal er van mijn nederlands overblijven na 10 maand? Ik geef nu elke dag Engels les aan mijn broertjes op aanvraag van ,mijn papa. Mijn boer abel is vanaf het derde jaar in de Engelse les gestapt en zit nu in zijn vijfde en hij verstaat NIETS. Gisteren heb ik hem het woordje "I", moeten aanleren. Hij heeft twee jaar basis gemist, en zijn papa verschiet ervan dat hij zijn huiswerk niet kan maken... Dus nu ben ik hun leerkracht Engels. Mijn leerkracht van Engels van vorig jaar zou lachen, ze heeft me al zo vaak voor engels gebuisd. Okay ik ben weer eens weg want mijn boertjes zitten hier zelfs AAN TE DRINGEN, omdat ze willen dat ik hen nog wat engels leer. Ze zijn gemotiveerd, dat doet deugd om dan les te geven. BYE BYE belgië