Als je iets niet goed kunt lezen, selecteer het dan en probleem opgelost!
El campo!
Deze foto's heb ik getrokken op een schoolreisje naar het westen. We zijn tot aan de grens van haïti gereden om er iets te kopen, omdat ze er aan enorm lage prijzen verkopen. Het is zo vreemd, je bent nog geen meter van de grens verwijderd en je merkt al het verschil tussen Haïti en de Dominicaanse Republiek! De mensen zijn een pak armer, zwarter, gereserveerder, minder sympathiek. Op het marktje (waar ik spijtig genoeg geen foto´s kon trekken omdat dat te gevaarlijk was) kon je inderdaad alles kopen aan spotgoedkope prijzen: een jeans (lelijk dan wel) aan 4 Euro, kleren suppergoedkoop en zoo lelijk en de mensen van mijn klas maar kleren kopen, Charlotte en ik zaten met grote ogen te kijken hoe een meisje van mijn klas een bloesje kocht met blote rug, doorschijnend behalve op de plek waar je bh zichtbaar is, versierd met diamantjes en zilver...dat zou ze aandoen om naar een feestje te gaan, aiaiaiaiai :) Voor mij is het zo moeilijk om hier mooie kleren te vinden, behalve dan in de Zara en de Mango, maar ik het zo het gevoel dat de kleren hier duurder zijn dan in België. Dus heb ik daar niets te zoeken. Ik vind dat de mensen geen smaak hebben, maarja dat is dan nu ook niet zo belangrijk. Maar enfin... ons reisbusje werd omsingeld door haïtiaanse jongeren, ze vroegen niet letterlijk om geld , maar het was duidelijk dat ze iets van ons verwachten, dus heb ik maar al de rest van mijn koeken en lollies afgegeven, want ik moet toch vermageren en dan nog wat kleingeld (kleingeld had daar veel waarde), daarna heeft iedereen van mijn klas geld samen gelegd en eerlijk verdeeld onder de jongeren. Ik genoot er zo van om te zien hoe gelukkig ze waren met 20 pesos of minder. Sommigen onder hen waren aan het huppelen van geluk. Ik zou zo een hele dag kunnen doorgaan, geld uitgeven, eten uitdelen, maarja ik moet wat mijn verstand gebruiken natuurlijk.
Leguanen die elkaar aan het uitdagen zijn.
De arme buurten in het binnenland. Ik vind het triest om voorbij die arme woonbuurten te rijden, maar meestal vind ik het mooi om naar te kijken omdat de huizen vaak mooi geschilderd zijn, mensen leven buiten, zitten rustig op hun stoeltje, zijn de kleren aan het wassen in een emmer of in de rivier, naakte spelende kindjes, varkens, geiten, honden, katten kippen die in het wild rondlopen, mensen die allemaal samen rond een tafeltje domino spelen (een typisch dominicaans spel maar dan met veel meer ingewikkelde regels), het heeft wel zijn charmes. Ik vind het heerlijk om er rond te rijden en de mensen te observeren.
Ik zat in de bus toen ik deze foto trok, dus hij is niet zo goed geluk. Maar wat ik jullie wilde tonen is links; je ziet een rij van mensen die aan het wachten staan tot ze eten krijgen.
Dit is de bus waar het eten word uitgedeeld.// Als ik vanuit de drukke stad ineens in het binnenland terecht kom en al die armoede zit, dat geeft een vreemd gevoel, dat klopt niet. De regering doet hier helemaal NIETS aan de armoede, het geld dat vanuit andere landen word opgestuurd voor de armen beland allemaal terecht in de zakken van de gouverneurs hier. Dit maakt mij zo kwaad als ik dan al die armoede zie! Er zijn zelfs mensen die in een hutje zonder dak leven! Soms lijkt het of ik in Afrika terecht ben gekomen. Kindjes die een modderbad nemen of aan in de overstroomde gebieden aan het zwemmen zijn om aan de overkant te kunn komen, jah we hebben met de bus een overstroomd gebied moeten doorkruisen en natuurlijk is het water tot in de bus gekomen, iedereen was aan het gillen, tjezus :). Ik ben blij dat ik twee kampen van het rode kruis ben tegengekomen, dus er word toch wel wat gedaan voor de armen.
Mijn oppervrolijke mama in haar sexy nachtkleedje haha. Ik zie mijn mama zo graag, en ze weet het.
Dat is hier toch aan andere wereld. Het gebeurt soms dat je in een gewone drukke straat, met winkels enz... ineeens een paard tegen komt. Dan staat dat paard daar,gewoon te nixen, waar het vandaan komt weet ik niet, want we zitten nu niet direct in de buurten waar je boerderijen tegenkomt, maar enfin, er is hier altijd wel iets.
Hoeveel accidenten dat je hier tegenkomt, mannekes dat is hier ongelofelijk, maar het verwonderd mij ergens ook niet omdat de mensen hier zooooo gevaarlijk rijden, niemand respecteert de wet. De mensen doen hier alles om voor te kunnen steken, ookal moeten ze tussen de autos door rijden, op het voetpad rijden (een slechte gewoonte),... Je hebt hier veel snelheidsduivels, en mensen die zonder probleem door het rood rijden. Dat is heel wat anders dan mijn mama, die zo traag als een slak rijd, soms zelfs tegen 30km per uur, jah het is de voorzichtigheid zelve. En als je zoiets gewoon bent en je in de auto zit van het vriendje van een vriendin, die door de straten raced en soms geen zin heeft om voor het rood te stoppen, dan bedank je God als je levend kunt uitstappen. Ik heb hier al veel schrik gehad.
Op een keer, ik zit in de taxi en de auto voor ons stopt in het midden van een drukke tweerichtingsstraat gewoon om even drie minuutjes een cola te gaan kopen. Niemand kon door , iedereen was aan het claxoneren. Na drie minuten komt die vent razend uit de winkel en deed dreigende gebaren naar iedereen die claxoneerde en gaf een stevige bons op de taxi waar ik in zat en keek me eens dreigend aan in de ogen, wrs omdat ik ook vies keek naar hem... Dit is toch schraal! //
Afs wil dus dat ik mijn examens afleg, ze wilden nog niet eens maar mij luisteren, en onderbraken mij steeds, ze hebben niet graag dat je je mening geeft. Waarom zou ik mijn examens in godsnaam moeten afleggen als ik nog niets van dat spaans begrijpo, en mijn leerstof niet kan leren omdat ik er niets van begrijp, en waarom zou ik naar school komen om enkel mijn naam, de datum en de klas in te vullen en om daar dan twee uur voor niets te zitten wachten, komaan. Het heeft ook geen zin, want ik heb mijn diploma., tjezussss!!! Bijna elke afsstudent heeft een hekel aan AFS hier. De meeste vrouwelijke vrijwilligers zijn boertige trienen die bijna geen klop voor ons doen en mensen die het moeilijk hebben in hun familie in de steek laten. Ik heb zo´n vriendin "Linde" die er verschrikkelijk veel last van heeft, ik zit echt met haar in. Wat zij meemaakt en heeft meegemaakt in die drie maand, dat is niet normaal, ze heeft geen geluk, de families waarin ze terecht komen zijn slecht. Ongelofelijk wat voor mensen je hier hebt. Het is allemaal teveel om uit te leggen. Linde zou al een heeeeeeeeeeeel boek kunnen schrijven over wat ze hier al heeft meegemaakt. Al drie maanden en een klets zit ze in moeilijkheden. Ze word min of meer als slaafje gebruikt, ze mag helmaal niet veel het huis uit ookal is het om ergens naar toe te gaan dat 5 min stappen is van haar huis, haar familie negeert haar en verlaat het huis achter haar rug zodat ze niet mee zou hoeven gaan, mss hebben ze ook wel geld van haar gestolen (maar daar word nu onderzocht), het word niet toegelaten om een uur met haar familie uit België te telefoneren, ze moet haar eigen ontbijt en waspoeder (ze MOET zelf haar kleren wassen) betalen,... Och er is zooooo veel om te vertellen, maar dan zit ik hier nog tot volgende week. Ze kan niet veranderen want AFs gebruikt haar argumenten tegen haar en dan zou het zogezegd aan haar liggen dat ze zoveel problemen heeft. Als ze dan zou veranderen dan zou ze naar het boerengat moeten verhuizen want in Santo Domingo is er geen plaats meer, dus is ze zelf een familie aan het zoeken. En zij is lang niet de enigste die zich zo voelt, oh nee nee neen!. In ieder geval AFS maakt het juist de mensen die problemen hebben, nog moeilijker. Ik vind persoonlijk bijna al die vrouwelijke vrijwilligers hier krengen. Normaal gezien zouden zij je moeten helpen en je steunen als je het moeilijk hebt, maar daar hebben we ons dik in vergist! // Okay, dominicanen kunnen heel toffe, plezante mensen zijn, maar wat me opvalt is dat de meerderheid achterlijk is! Het is ongelofelijk hoe achterlijk dat die mensen hier zijn, ookal zijn ze volwassen, maakt niet uit welke leeftijd ze hebben. De meeste jongeren in mijn school hebben niet veel respect voor elkaar en het is hier normaal dat er van elkaar gestolen word! van mij zijn er al 5 dingen verdwenen uit mijn pennezak, en ook nog eens een ring, een armband,... Dat is hier normaal naar't schijnt, okay, dan... ik zal mij dan maar aanpassen zeker... tjezusss... De mensen zijn vervuilers!!! Komaan! Die gooien gewoon al hun vuil op de grond, waar ze ook staan, en als je me goed kent, weet je dat ik daar kwaad van kan worden eh :) .
Vandaag toen ik de directrice ging om naar mijn mama te bellen en blabla zat daar een jongen ongewoon te snikken omdat een leerkracht zijn Gsm had afgenomen. Okat, voor zoiets doms moet je toch niet wenen, belachelijk gewoon, maar so what... De coördinatrice die hem normaal gezien zou moeten kalmeren en gerust stellen stond hem in zijn gezicht uit te lachen en de mensen die erbij stonden probeerde ze er in mee te betrekken. Iedereen kreeg ze mee, behalve ik,ik vond dat helemaal niet grappig, ik vind het rot als je zo doet tegen iemand als die verdrietig is, pure leedvermaak! Zij was hem maar aan het kleineren, en groffe dingen tegen hem aan het zeggen. Mijn vriendin Mary Pily die bij mij stond , begon hem dan mee uit te lachen en subtiel luid opmerkingen over hem te geven, zodat hij het zou horen... MARY PilY??, zo'n schat van een meisje?, normaal gezien... en dan zo gemeen, wat een afknapper. Ja sorry mensen, dat ik hier over kan zeveren, maar dit is echt iets wat mij persoonlijk raakt omdat ik heel veel belang hecht aan "goed zijn voor andere mensen". En gewoon door dit was ik slecht gezind vandaag. Als ik te maken krijg met zo´n slechte kant van de mens, dan kan ik mij daar ongelukkig door voelen. ("Typsich valen", zullen sommigen onder jullie denken zeker...) Maar gelukkig is niet iedereen zo en daar trek ik mij aan op. Andrejke! Jij zou wel goed weten wat ik bedoel he (by the way, ik was zooooooo verrast door je brief! en ben bezig aan ééntje voor jou :) )
DE VERJAARDAG VAN LARA!
Afsstudentjes: Pepa uit Groenland, Berglind uit Ijsland, ik, Linde uit België, Pina uit Duitsland,Lara (boven) uit België en Charlotte uit Duitsland. Moest ik het nog niet vermeld hebben, Charlotte zit sinds kort in mijn school! Ik was zo blij om haar te zien, want zo voel ik mij iets minder alleen omdat zij het zelfde doormaakt als ik, alleen spreekt zij minder Spaans dan mij.
Carlottn :D
Berglindje
Pina
Het feestvarken
Dus we zijn met een groepje AFsstudenten naar het strand geweest om de verjaardag van Lara te vieren. Ik dacht dat we naar een doodgewoon strand gingen, maar neen, we gingen naar een privéstrand, het zat er wel vol met toeristen maar enfin, deed er niet toe, het was er zo chique, zo prachtig; Mooi restaurant en bar, op het strand stonden zetels, wiegzetels en bedden om op te rusten, handdoeken kreeg je er gratis bij, echt chill! De ouders van Lara hadden natuurlijk het mooiste plekje voor ons gereserveerd met een prachtig uitzicht op het water en het strand. We hebben ons heeeel goed geamusseerd , lekker gegeten, foto's getrokken (wat zo´n typische bezigheid hier is voor meisjes!), en wat gezwommen. Ik heb veel aan jullie gedacht; dat is eigenlijk toch maf! Jullie zit daar in de kou, en ik zat in het lauwe water aan een prachtig palmboomstrand, met een heerlijk warm zonnetje :), met een chill achtergrondmuziekje, echt vakantie! Wat ga ik dit missen als ik terug in België ben, aiaiai! Ik ga hier later een huisje laten bouwen, dus moet ik zorgen dat ik een goede carièrre opbouw zodat ik genoeg geld heb. Spijtig dat de zee zo ver is, anders zou ik er elke dag zitten, er zijn afsstudenten die dat geluk hebben. Santo Domingo is echt een saaie stad, buiten het nachtleven dan. Je kunt hier echt niet veel doen, en als je iets wil doen moet je weer veel geld uitgeven om er te kunnen geraken met een taxi.
Lara en haar familie.
Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ik leer steeds nieuwe mensen kennen, ik ga wat meer weg. Ik geraak steeds meer en meer gehecht aan mijn familie. Estrella, de meid en mijn mama zijn goede vriendinnen van mij waar ik zo'n lol mee kan hebben! Ik zie hen doodgraag. In het begin vond ik Moises echt een ambetant kind, nu zijn we als boer en zus. Ik amusseer mij super goed met hem en heb veel aan hem. Het is hier wat saai als ik hem niet heb. Normaal gezien is hij een teruggetrokken persoon en voelt hij zich ongemakkelijk bij fysiek contact. Maar bij mij is hij zo open, verteld hij zijn schattige geheimpjes, en tot mijn grote verwondering komt hij mij constant knuffeltjes geven en zeggen dat hij mij graag ziet. Het is een schatje, maar ook een stout kind zene. Hij is twee dagen geschorst doordat hij heeft gevochten met een meisje, maarjah.
Ahja, Mama! Hier kan ik de muziek zo luid zetten als ik wil en dan is het nog eender welke muziek, hier kunnen ze de reggaeton goed verdragen :D En nog iets mama, wat in België bijna nooit doe en hier wel is, constant communiceren met de gsm als ik uit ga, en bellen als ik aangekomen ben, als ik naar huis kom, als ik er bijna ben, en zo van die dingen. Had je niet verwacht van mij he! Tegen dat ik in België ben, zal ik het wrs gewoon zijn en de gewoonte meedragen tot in België. Wat ik wel mis , is de echte moederliefde. Ik denk dat ik niet gauw met mijn mama in bed ga kruipen om eens goed te knuffelen, dat zou te vreemd zijn. :D Dus mama kom snel af haha;D of Seba! Jij zou ook een perfecte vervanging zijn! Okay, maar nu zou ik eens naar mijn bedje moeten gaan!
Sunset
De lekkere verjaardagstaart
Charlotte legt een danske
summerlook
Napraten in het prachtig appartement van Lara.
Pepa
El campo!
Deze foto's heb ik getrokken op een schoolreisje naar het westen. We zijn tot aan de grens van haïti gereden om er iets te kopen, omdat ze er aan enorm lage prijzen verkopen. Het is zo vreemd, je bent nog geen meter van de grens verwijderd en je merkt al het verschil tussen Haïti en de Dominicaanse Republiek! De mensen zijn een pak armer, zwarter, gereserveerder, minder sympathiek. Op het marktje (waar ik spijtig genoeg geen foto´s kon trekken omdat dat te gevaarlijk was) kon je inderdaad alles kopen aan spotgoedkope prijzen: een jeans (lelijk dan wel) aan 4 Euro, kleren suppergoedkoop en zoo lelijk en de mensen van mijn klas maar kleren kopen, Charlotte en ik zaten met grote ogen te kijken hoe een meisje van mijn klas een bloesje kocht met blote rug, doorschijnend behalve op de plek waar je bh zichtbaar is, versierd met diamantjes en zilver...dat zou ze aandoen om naar een feestje te gaan, aiaiaiaiai :) Voor mij is het zo moeilijk om hier mooie kleren te vinden, behalve dan in de Zara en de Mango, maar ik het zo het gevoel dat de kleren hier duurder zijn dan in België. Dus heb ik daar niets te zoeken. Ik vind dat de mensen geen smaak hebben, maarja dat is dan nu ook niet zo belangrijk. Maar enfin... ons reisbusje werd omsingeld door haïtiaanse jongeren, ze vroegen niet letterlijk om geld , maar het was duidelijk dat ze iets van ons verwachten, dus heb ik maar al de rest van mijn koeken en lollies afgegeven, want ik moet toch vermageren en dan nog wat kleingeld (kleingeld had daar veel waarde), daarna heeft iedereen van mijn klas geld samen gelegd en eerlijk verdeeld onder de jongeren. Ik genoot er zo van om te zien hoe gelukkig ze waren met 20 pesos of minder. Sommigen onder hen waren aan het huppelen van geluk. Ik zou zo een hele dag kunnen doorgaan, geld uitgeven, eten uitdelen, maarja ik moet wat mijn verstand gebruiken natuurlijk.
Leguanen die elkaar aan het uitdagen zijn.
De arme buurten in het binnenland. Ik vind het triest om voorbij die arme woonbuurten te rijden, maar meestal vind ik het mooi om naar te kijken omdat de huizen vaak mooi geschilderd zijn, mensen leven buiten, zitten rustig op hun stoeltje, zijn de kleren aan het wassen in een emmer of in de rivier, naakte spelende kindjes, varkens, geiten, honden, katten kippen die in het wild rondlopen, mensen die allemaal samen rond een tafeltje domino spelen (een typisch dominicaans spel maar dan met veel meer ingewikkelde regels), het heeft wel zijn charmes. Ik vind het heerlijk om er rond te rijden en de mensen te observeren.
Ik zat in de bus toen ik deze foto trok, dus hij is niet zo goed geluk. Maar wat ik jullie wilde tonen is links; je ziet een rij van mensen die aan het wachten staan tot ze eten krijgen.
Dit is de bus waar het eten word uitgedeeld.// Als ik vanuit de drukke stad ineens in het binnenland terecht kom en al die armoede zit, dat geeft een vreemd gevoel, dat klopt niet. De regering doet hier helemaal NIETS aan de armoede, het geld dat vanuit andere landen word opgestuurd voor de armen beland allemaal terecht in de zakken van de gouverneurs hier. Dit maakt mij zo kwaad als ik dan al die armoede zie! Er zijn zelfs mensen die in een hutje zonder dak leven! Soms lijkt het of ik in Afrika terecht ben gekomen. Kindjes die een modderbad nemen of aan in de overstroomde gebieden aan het zwemmen zijn om aan de overkant te kunn komen, jah we hebben met de bus een overstroomd gebied moeten doorkruisen en natuurlijk is het water tot in de bus gekomen, iedereen was aan het gillen, tjezus :). Ik ben blij dat ik twee kampen van het rode kruis ben tegengekomen, dus er word toch wel wat gedaan voor de armen.
Mijn oppervrolijke mama in haar sexy nachtkleedje haha. Ik zie mijn mama zo graag, en ze weet het.
Dat is hier toch aan andere wereld. Het gebeurt soms dat je in een gewone drukke straat, met winkels enz... ineeens een paard tegen komt. Dan staat dat paard daar,gewoon te nixen, waar het vandaan komt weet ik niet, want we zitten nu niet direct in de buurten waar je boerderijen tegenkomt, maar enfin, er is hier altijd wel iets.
Hoeveel accidenten dat je hier tegenkomt, mannekes dat is hier ongelofelijk, maar het verwonderd mij ergens ook niet omdat de mensen hier zooooo gevaarlijk rijden, niemand respecteert de wet. De mensen doen hier alles om voor te kunnen steken, ookal moeten ze tussen de autos door rijden, op het voetpad rijden (een slechte gewoonte),... Je hebt hier veel snelheidsduivels, en mensen die zonder probleem door het rood rijden. Dat is heel wat anders dan mijn mama, die zo traag als een slak rijd, soms zelfs tegen 30km per uur, jah het is de voorzichtigheid zelve. En als je zoiets gewoon bent en je in de auto zit van het vriendje van een vriendin, die door de straten raced en soms geen zin heeft om voor het rood te stoppen, dan bedank je God als je levend kunt uitstappen. Ik heb hier al veel schrik gehad.
Op een keer, ik zit in de taxi en de auto voor ons stopt in het midden van een drukke tweerichtingsstraat gewoon om even drie minuutjes een cola te gaan kopen. Niemand kon door , iedereen was aan het claxoneren. Na drie minuten komt die vent razend uit de winkel en deed dreigende gebaren naar iedereen die claxoneerde en gaf een stevige bons op de taxi waar ik in zat en keek me eens dreigend aan in de ogen, wrs omdat ik ook vies keek naar hem... Dit is toch schraal! //
Afs wil dus dat ik mijn examens afleg, ze wilden nog niet eens maar mij luisteren, en onderbraken mij steeds, ze hebben niet graag dat je je mening geeft. Waarom zou ik mijn examens in godsnaam moeten afleggen als ik nog niets van dat spaans begrijpo, en mijn leerstof niet kan leren omdat ik er niets van begrijp, en waarom zou ik naar school komen om enkel mijn naam, de datum en de klas in te vullen en om daar dan twee uur voor niets te zitten wachten, komaan. Het heeft ook geen zin, want ik heb mijn diploma., tjezussss!!! Bijna elke afsstudent heeft een hekel aan AFS hier. De meeste vrouwelijke vrijwilligers zijn boertige trienen die bijna geen klop voor ons doen en mensen die het moeilijk hebben in hun familie in de steek laten. Ik heb zo´n vriendin "Linde" die er verschrikkelijk veel last van heeft, ik zit echt met haar in. Wat zij meemaakt en heeft meegemaakt in die drie maand, dat is niet normaal, ze heeft geen geluk, de families waarin ze terecht komen zijn slecht. Ongelofelijk wat voor mensen je hier hebt. Het is allemaal teveel om uit te leggen. Linde zou al een heeeeeeeeeeeel boek kunnen schrijven over wat ze hier al heeft meegemaakt. Al drie maanden en een klets zit ze in moeilijkheden. Ze word min of meer als slaafje gebruikt, ze mag helmaal niet veel het huis uit ookal is het om ergens naar toe te gaan dat 5 min stappen is van haar huis, haar familie negeert haar en verlaat het huis achter haar rug zodat ze niet mee zou hoeven gaan, mss hebben ze ook wel geld van haar gestolen (maar daar word nu onderzocht), het word niet toegelaten om een uur met haar familie uit België te telefoneren, ze moet haar eigen ontbijt en waspoeder (ze MOET zelf haar kleren wassen) betalen,... Och er is zooooo veel om te vertellen, maar dan zit ik hier nog tot volgende week. Ze kan niet veranderen want AFs gebruikt haar argumenten tegen haar en dan zou het zogezegd aan haar liggen dat ze zoveel problemen heeft. Als ze dan zou veranderen dan zou ze naar het boerengat moeten verhuizen want in Santo Domingo is er geen plaats meer, dus is ze zelf een familie aan het zoeken. En zij is lang niet de enigste die zich zo voelt, oh nee nee neen!. In ieder geval AFS maakt het juist de mensen die problemen hebben, nog moeilijker. Ik vind persoonlijk bijna al die vrouwelijke vrijwilligers hier krengen. Normaal gezien zouden zij je moeten helpen en je steunen als je het moeilijk hebt, maar daar hebben we ons dik in vergist! // Okay, dominicanen kunnen heel toffe, plezante mensen zijn, maar wat me opvalt is dat de meerderheid achterlijk is! Het is ongelofelijk hoe achterlijk dat die mensen hier zijn, ookal zijn ze volwassen, maakt niet uit welke leeftijd ze hebben. De meeste jongeren in mijn school hebben niet veel respect voor elkaar en het is hier normaal dat er van elkaar gestolen word! van mij zijn er al 5 dingen verdwenen uit mijn pennezak, en ook nog eens een ring, een armband,... Dat is hier normaal naar't schijnt, okay, dan... ik zal mij dan maar aanpassen zeker... tjezusss... De mensen zijn vervuilers!!! Komaan! Die gooien gewoon al hun vuil op de grond, waar ze ook staan, en als je me goed kent, weet je dat ik daar kwaad van kan worden eh :) .
Vandaag toen ik de directrice ging om naar mijn mama te bellen en blabla zat daar een jongen ongewoon te snikken omdat een leerkracht zijn Gsm had afgenomen. Okat, voor zoiets doms moet je toch niet wenen, belachelijk gewoon, maar so what... De coördinatrice die hem normaal gezien zou moeten kalmeren en gerust stellen stond hem in zijn gezicht uit te lachen en de mensen die erbij stonden probeerde ze er in mee te betrekken. Iedereen kreeg ze mee, behalve ik,ik vond dat helemaal niet grappig, ik vind het rot als je zo doet tegen iemand als die verdrietig is, pure leedvermaak! Zij was hem maar aan het kleineren, en groffe dingen tegen hem aan het zeggen. Mijn vriendin Mary Pily die bij mij stond , begon hem dan mee uit te lachen en subtiel luid opmerkingen over hem te geven, zodat hij het zou horen... MARY PilY??, zo'n schat van een meisje?, normaal gezien... en dan zo gemeen, wat een afknapper. Ja sorry mensen, dat ik hier over kan zeveren, maar dit is echt iets wat mij persoonlijk raakt omdat ik heel veel belang hecht aan "goed zijn voor andere mensen". En gewoon door dit was ik slecht gezind vandaag. Als ik te maken krijg met zo´n slechte kant van de mens, dan kan ik mij daar ongelukkig door voelen. ("Typsich valen", zullen sommigen onder jullie denken zeker...) Maar gelukkig is niet iedereen zo en daar trek ik mij aan op. Andrejke! Jij zou wel goed weten wat ik bedoel he (by the way, ik was zooooooo verrast door je brief! en ben bezig aan ééntje voor jou :) )
DE VERJAARDAG VAN LARA!
Afsstudentjes: Pepa uit Groenland, Berglind uit Ijsland, ik, Linde uit België, Pina uit Duitsland,Lara (boven) uit België en Charlotte uit Duitsland. Moest ik het nog niet vermeld hebben, Charlotte zit sinds kort in mijn school! Ik was zo blij om haar te zien, want zo voel ik mij iets minder alleen omdat zij het zelfde doormaakt als ik, alleen spreekt zij minder Spaans dan mij.
Carlottn :D
Berglindje
Pina
Het feestvarken
Dus we zijn met een groepje AFsstudenten naar het strand geweest om de verjaardag van Lara te vieren. Ik dacht dat we naar een doodgewoon strand gingen, maar neen, we gingen naar een privéstrand, het zat er wel vol met toeristen maar enfin, deed er niet toe, het was er zo chique, zo prachtig; Mooi restaurant en bar, op het strand stonden zetels, wiegzetels en bedden om op te rusten, handdoeken kreeg je er gratis bij, echt chill! De ouders van Lara hadden natuurlijk het mooiste plekje voor ons gereserveerd met een prachtig uitzicht op het water en het strand. We hebben ons heeeel goed geamusseerd , lekker gegeten, foto's getrokken (wat zo´n typische bezigheid hier is voor meisjes!), en wat gezwommen. Ik heb veel aan jullie gedacht; dat is eigenlijk toch maf! Jullie zit daar in de kou, en ik zat in het lauwe water aan een prachtig palmboomstrand, met een heerlijk warm zonnetje :), met een chill achtergrondmuziekje, echt vakantie! Wat ga ik dit missen als ik terug in België ben, aiaiai! Ik ga hier later een huisje laten bouwen, dus moet ik zorgen dat ik een goede carièrre opbouw zodat ik genoeg geld heb. Spijtig dat de zee zo ver is, anders zou ik er elke dag zitten, er zijn afsstudenten die dat geluk hebben. Santo Domingo is echt een saaie stad, buiten het nachtleven dan. Je kunt hier echt niet veel doen, en als je iets wil doen moet je weer veel geld uitgeven om er te kunnen geraken met een taxi.
Lara en haar familie.
Voor de rest gaat het wel goed met mij. Ik leer steeds nieuwe mensen kennen, ik ga wat meer weg. Ik geraak steeds meer en meer gehecht aan mijn familie. Estrella, de meid en mijn mama zijn goede vriendinnen van mij waar ik zo'n lol mee kan hebben! Ik zie hen doodgraag. In het begin vond ik Moises echt een ambetant kind, nu zijn we als boer en zus. Ik amusseer mij super goed met hem en heb veel aan hem. Het is hier wat saai als ik hem niet heb. Normaal gezien is hij een teruggetrokken persoon en voelt hij zich ongemakkelijk bij fysiek contact. Maar bij mij is hij zo open, verteld hij zijn schattige geheimpjes, en tot mijn grote verwondering komt hij mij constant knuffeltjes geven en zeggen dat hij mij graag ziet. Het is een schatje, maar ook een stout kind zene. Hij is twee dagen geschorst doordat hij heeft gevochten met een meisje, maarjah.
Ahja, Mama! Hier kan ik de muziek zo luid zetten als ik wil en dan is het nog eender welke muziek, hier kunnen ze de reggaeton goed verdragen :D En nog iets mama, wat in België bijna nooit doe en hier wel is, constant communiceren met de gsm als ik uit ga, en bellen als ik aangekomen ben, als ik naar huis kom, als ik er bijna ben, en zo van die dingen. Had je niet verwacht van mij he! Tegen dat ik in België ben, zal ik het wrs gewoon zijn en de gewoonte meedragen tot in België. Wat ik wel mis , is de echte moederliefde. Ik denk dat ik niet gauw met mijn mama in bed ga kruipen om eens goed te knuffelen, dat zou te vreemd zijn. :D Dus mama kom snel af haha;D of Seba! Jij zou ook een perfecte vervanging zijn! Okay, maar nu zou ik eens naar mijn bedje moeten gaan!
Sunset
De lekkere verjaardagstaart
Charlotte legt een danske
summerlook
Napraten in het prachtig appartement van Lara.
Pepa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten