PICO DUARTE 3090 m
verkopers onderweg
De enigste foto die ik heb kunnen maken van een mooit uitzicht. De baterijen waren plat en de volgende dag dat we op stap gingen was het slecht weer en mistig.
Hier zijn we aangekomen in Campo Comparticion.
Mario, en ik. Mario is met AFS naar BelgiË geweest. Hij heeft in Ranst gewoont. Hij is er geweest in 2001 en kan nog steeds goed nederlands en vooral verstaan. Deze zomer komt hij op bezoek in België.
de kokkin
Op 2 Januarie zijn we naar de Pico DUartegebergte geweest. Het was een toffe
ervaring. Soms was het hard, meestal was het fijn! Ik heb de wandeling enorm onderschat. De eerste dag was het gewoon aankomen, eten en om negen uur in ons bed. ZO vroeg! Om twaalf uur werd iedereen wakker van de kou (we sliepen in een huisje met open ramen en zonder matje --> de vloer was heel koud) en begonnen te praten, daardoor werd iedereen wakker. Het was een ellendige nacht, bijna niemand heeft een oog dicht kunnen doen. Ik zelf heb ongeveer toch 20 min. kunnen slapen, sommigen helemaal niet. Mar enfin , we moesten om half vijf opstaan stipt! Snel inpakken en wegwezen, we gingen een wandeling maken bergop van ongeveer 17km. Weinig zal je denken, amaaai, dat was echt de meest ellendige wandeling die ik ooit in mijn leven gemaakt had. De weg was teneerste niet normaal, het was zanderig met grote tot kleine keien, dus je kon je voet nooit gewoon mooi op de grond zetten. Het pad was oftewel steil naar boven of naar beneden. De eerste dag was het dus steil naar boven en dan heel soms eens naar beneden. Man, dat was echt verschrikkelijk op een bepaald moment. We gingen aan een steiging beginnen van 400 meter aan één stuk. Het was tegelijkertijd het hoogte- en het dieptepunt van de hele wandeling. Het was een prachtige wandeling met een "prachtig" uitzicht op valleien, bergen en wolken. Je moest de hele tijd bergop en je denkt altijd dat je de top van de berg ziet en als je dan bijna boven bent zie je een andere hoge berg oprijzen en zo ging dat vier uur lang. Voor mij en Elise was dat verschrikkelijk. Gelukkig hadden we de optimistische Linde bij ons die ons steeds weer wat moed gaf en ons deed voort gaan. Elise had ademhalingproblemen en moest uiteindelijk het tweede deel van de wandeling op de muilezel doen. Doordat er bijna geen water was was ik half uitgedroogd en kon ik gewoon bijna niet verder. Elke keer als ik een nieuwe berg zag oprijzen kon ik wel beginnen wenen, er kwam geen eind meer aan. 400 meter stijgen had ik ook zwaar ondrschat, man wat was dat? UIteindelijk was ik wel fier op mezelf dat ik dat gedaan was en terecht. Geregeld kwamen er muilezels voorbij volgeladen met zware bagage en die ons gewoon bijna omverliepen, wat pijn kan doen hoor. Het was een zielig zicht omdat er muilezels bij waren die bijna niet verder konden, of helemaal buiten adem waren en dan lopen er van die kerels bij die er van genieten om hen is een goede mep te geven met een zweep, moe of niet moe. Natuurlijk konden wij daar niet tegen, ja typisch, en dat hebben we goed laten merken. Die beesten, ookal zijn het lastdieren, die hebben het ook zwaar, er waren erbij die gewoon van hun stokje gingen.
Na die verschrikkelijk stijging (ik overdrijf niet) kwamen we op een grasveldje waar iedereen samen kwam en kon uitrusten, de plek noemde AGUITA FRIA, genoemd naar een mini-bron dat er gelegen is, waar iedereen zijn bekers bijvuld. Het is zo'n miniscuul bronnetje, met lekker drinkwater. Als je water op was moest je wachten tot je een rivier , beekje, of bron tegenkwam om bij te vullen. Gelukkig kwam er daarna een heel stuk bergaf, maarja dan waren er geregeld mensen die uitschoven omdat er vaak stijle gedeeltes bij waren. Jah amai, de Pico DUarte was geen lachertje. Ik ging echt met de intentie "we gaan eens genieten van een schoon wandelingeske mannekes!" maar neen niks van.Geneieten van het uitzicht kon je niet want je moest constant op je voeten letten, daar was echt concentratie voor nodig want anders lig je er. Uiteindelijk zagen we in de verre verte een campingplaats en we dachten dat we daarheen moesten en toen we er bijna waren hoorden we dat het die kampplaats (campo comparticion) niet was en dat we nog vier uur moesten wandelen om de onze te bereiken, verdomme seg. Het was al bijna donker en dan nog vier wandelen, dat konden we dan eventjes niet aan, maar we moesten verder. EN met goede moed zetten we een goede pas in. Toen we in het kamp kwamen zagen we gelukkig iedereen van onze groep daar neerzitten rond het kampvuur.
We zouden de nacht er toch doorbrengen, omdat we ons kamp niet gingen halen! MAn wat een opluchting was dat.
Door deze zware rit wilden er een heel deel van de mensen devolgende dag niet meer naar de Pico ( het hoogste punt), want dit deel van de wandeling zou tien uur duren en zou nonstop stijgen zijn. Dus werden we verdeeld in twee groepen. Ik zat bij de groep die naar de Pico zou gaan. Ookal had ik pijnlijk voeten en zag ik het niet zitten om nog is zo'n zware wandeling mee te maken, ik was gekomen voor de pico duarte volledig te beklimmen en zou de wandeling ook afmaken!
Er was een klein probleempje: het was er zo koud en de meeste tenten stonden in het ander kamp, en we hadden twee tenten mee, met als gevolg dat de tenten overvol lagen, maar echt boemvol, dat kan je je niet voorstellen. Natuurlijk was ik weer één van de laatsten die er aan dacht om snel een plaatsje in te pikken dus ik kon nergens meer bij, dat ging onmogelijk. Gelukkig was ik niet de enigste, er waren negen mensen die geen plaats meer hadden. Dus hebben we een half uur buiten gestaan, denkend waar we konden slapen, buiten was de enige optie, maar gelukkig kwam daar iemand aan met een tentje voor drie personen. Daar moesten we met negenen wel in kunnen. Acht mensen sliepen binnen, en de negende persoon, sliep naast de tent onder het tentzeil. Net toen we er in zaten begon het te stormen zeg... De mensen die tegen de tentzeilen sliepen werden kletsnat, de onderkant van de tent was ook nat, en we hadden geen matjes, de negende persoon 'Anthony' was ook echt kletsnat en heeft geen oog dicht gedaan, het was zo koud en als je dan ook nog eens nat bent kan je je zelf niet meer warm krijgen. Omdat de nacht slapeloos ging worden besloten we maar om heel de nacht wakker te blijven, en plezier te maken. We hebben osn uiteindelijk nog heel goed geamusseerd. Ineens horen we mensen uit de andere tent roepen 'HECTOOOR'. Hector is een afsvrijwilliger en sliep bij ons in de tent, hij is direct gaan kijken wat er was. Er was een tent ineengezakt, en beide tenten regenden binnen dus veel mensen waren nat. Dus gingen de mensen naar buiten om droge kleren te zoeken, maar al ons bagage stond buiten want binnen was geen plaats. Het regende pijpestelen dus alles wat in de bagage zat was kletsnat. Dus werden ze kletsnat buiten en konden ze het niet meer warm krijgen. Ik ben in het midden van de nacht naar de andere tent gegaan want ik had geen plaats meer, ik kon mijn benen niet plaatsen. Toen ik in die andere tenten kwam zag ik pas dat alles nat was. Sommige mensen hadden zelfs plasjes op hun slaapzakken. Gesus was kletsnat en ziek geworden van de kou, de volgende ochtend heeft hij moeten overgeven. Maar enfin de meesten waren wakker en we probeerden ons warm te houden met rum, Linde had een appeltje voor ons geschilt. Een paar mensen zaten te huilen van de ellende. Ik ben terug naar mijn eigen tent gegaan, en ineens was er een deel weg, naar weet ik veel waar, wrs in een andere tent gaan slapen en toen heb ik eindelijk een oog dicht kunnen doen. DE volgende ochtend probeerde iedereen zijn kleren en schoenen die buiten stonden te drogen aan het kampvuur. Mijn schoenen waren verbrand, ze waren in het vuur gevallen, dus heb ik nog twee dagen met die kapotte schoenen rondgelopen, niet echt comfortabel maarja.
Inpakken en wegwezen, zonder ontbijt, alle ik toch, want het was een boterham met kaas.
Luis(dom rep) en Hannah (Amerika), hier lagen we met 8 in een tentje. Luis kon zijn armen zelfs niet naast zich leggen dus heeft hij heel de nacht met zijn handen gekruist geslapen :) haha Op Hannah haar gezicht kan je 'ellendigheid' aflezen van een slapeloze nacht.
Veel regenbogen gezien en soms meer regenbogen op het zelfde moment.
De volgende dag, is niemand naar de Picoo duarte gegaan. Het weer liet het niet toe, het was te gevaarlijk, dus is iedereen aan de grote daling begonnen naar het volgende kamp. Pina en ik waren onderweg jongens tegen gekomen met wie we mee zijn gegaan. Hun tempo was goed, snel en echt onvermoeiend.
Hun manier van bergen bewandelen was ; rennen. Dus hebben wij bijna heel de weg gerend, bergaf. Dat was wel plezant maar op den duur kreeg ik pijn in mijn knie van de schokken op te vangen van mijn lichaam als je van hellingen springt. Dus moesten we het laaste deel wel langzaam aan doen. Een wandeling van 5 uur hebben wij in twee uur gedaan.
Na twee uur kwamen we aan in een vallei waar de muilezels stonden te grazen. Ergens is in de buurt stonden er drie kamplaatsen, wij zaten bij 'Picoteando'. Toen we daar aan kwamen konden we al direct eten en onze kleren die nat waren konden we aan het kampvuur drogen.
Hier worden de dingen die nat waren gedroogd.
Julia (Italia), Charlotte y yo
De volgende gingen we naar een rivier, 10 min verwijderd van ons kampplaats. Het was er prachtig. Maar het water was IJSkoud!
Een badje nemen.
SExy Peter
Stefano die strontzat was en naar de kamplaats ondersteund moest worden.
Gezellig in de tent
Deze stier kwam ineens op dagen en liep over ons kampplaats. Het was wel eventjes angstaanjagend. De volgende dagen is ze nog een paar keer langsgeweest.
Foto's van de kamplaats!
Achteraan zie je de kooktent.
Tegen dat het avond werd ging iedereen bij het kampvuur zitten om zich warm te houden en kleren te drogen.
El Doctor!!!!
Deze nacht was er een vermist meisje teruggevonden dat al twee dagen ronddwaalde aan de top van de berg waar het verschrikkelijk koud is. Het was gelukkig niemand van onze groep.Het is een mirakel dat ze het heeft overleefd. Ze was dertien jaar en heeft op een omgevallen boom geslapen en de volgende dag heeft ze een kolibrie gevolgd, waar ze treoost in vond en zogezegd haar vriendje was die haar zogezegd beschermde. Elke ochtend deden we een gebedje voor haar. twee dagen lang hebben de gidsen naar haar gezocht, dag en nacht waren ze op zoek naar haar Omdat ze teruggevonden hadden mochten we heel de nacht feesten. Dus werd de gitaar boven gehaald en werd er gezongen, gebabbeld, gelachen,rum gedronken... het was heel gezellig.
Gesus, 2 meter, en een zotte kerel.
NUMERO 22! Jesus y yo! Que locera
Het LIMON Spelletje, was super mega plezant! De tofste fotos, zijn wel in bezit van andere mensen. Dit was een ad fundum spelletje: Iedereen kreeg een nummer toegewezen, ik was nr 20. Je moest heel snel achter elkaar zeggen 20 limom, medio limon 6 (nr van andere persoon) limon. En als je het fout zei, wat mij vaak overkwam moest je drinken. Ik was goed aan het verliezen, want ik zei wel eens drie keer na elkaar dezelfde fout en op de duur moest je bij elke fout een kledingstuk uitdoen, maar we lieten het niet te ver gaan. Deze nacht heb ik zoveel plezier gehad, wij hebben nogal afgelachen toen. 
Giulia die heeft veel kleren mogen uitdoen.
Charlotte was die nacht stront stront stront zat en heeft de hele nacht zitten overgeven, ik heb de hele nacht bij haar gebleven en voor haar gezorgd, ookal deed ze op den duur niet meer zo beleefd.
Issabel en Felix
De laatste dag, gezellig bij elkaar zitten en naar gitaarmuziek luisteren, een badje nemen in de rivier, met de bal spelen,... Het was er zo chill.
en plezier maken! Sylvia, Thomas, ik en Reid (condomhead)
Peter en Stefano
Dit was echt een toffe ervaring en zou hem zo over doen ookal was het op sommige momenten enrom zwaar voor mij. Het is nodig dat je je op voorhand voorbereid, en conditietraining doet, voor je zo'n berg beklimt. De laatste dag was mijn conditie er al op vooruit gegaan en ik was veel minder snel moe dan in de eerste dag. De sfeer die er tussen de afsers heerst is heel chill en vriendschappelijk. Elke persoon heeft de warmte en het liefdevol zijn naar anderen toe overgenomen van de dominicaanse cultuur: er word veel geknuffel, gekust (op de wang uiteraard) en veel gezegd : I love you (iedereen spreekt engels tegen elkaar, soms ook wel eens spaans. Mijn engels is er heel goed op vooruit gegaan! :D. Ik ben trots op mezelf.)
verkopers onderweg
De enigste foto die ik heb kunnen maken van een mooit uitzicht. De baterijen waren plat en de volgende dag dat we op stap gingen was het slecht weer en mistig.
Hier zijn we aangekomen in Campo Comparticion.
Mario, en ik. Mario is met AFS naar BelgiË geweest. Hij heeft in Ranst gewoont. Hij is er geweest in 2001 en kan nog steeds goed nederlands en vooral verstaan. Deze zomer komt hij op bezoek in België.
de kokkin
Op 2 Januarie zijn we naar de Pico DUartegebergte geweest. Het was een toffe
ervaring. Soms was het hard, meestal was het fijn! Ik heb de wandeling enorm onderschat. De eerste dag was het gewoon aankomen, eten en om negen uur in ons bed. ZO vroeg! Om twaalf uur werd iedereen wakker van de kou (we sliepen in een huisje met open ramen en zonder matje --> de vloer was heel koud) en begonnen te praten, daardoor werd iedereen wakker. Het was een ellendige nacht, bijna niemand heeft een oog dicht kunnen doen. Ik zelf heb ongeveer toch 20 min. kunnen slapen, sommigen helemaal niet. Mar enfin , we moesten om half vijf opstaan stipt! Snel inpakken en wegwezen, we gingen een wandeling maken bergop van ongeveer 17km. Weinig zal je denken, amaaai, dat was echt de meest ellendige wandeling die ik ooit in mijn leven gemaakt had. De weg was teneerste niet normaal, het was zanderig met grote tot kleine keien, dus je kon je voet nooit gewoon mooi op de grond zetten. Het pad was oftewel steil naar boven of naar beneden. De eerste dag was het dus steil naar boven en dan heel soms eens naar beneden. Man, dat was echt verschrikkelijk op een bepaald moment. We gingen aan een steiging beginnen van 400 meter aan één stuk. Het was tegelijkertijd het hoogte- en het dieptepunt van de hele wandeling. Het was een prachtige wandeling met een "prachtig" uitzicht op valleien, bergen en wolken. Je moest de hele tijd bergop en je denkt altijd dat je de top van de berg ziet en als je dan bijna boven bent zie je een andere hoge berg oprijzen en zo ging dat vier uur lang. Voor mij en Elise was dat verschrikkelijk. Gelukkig hadden we de optimistische Linde bij ons die ons steeds weer wat moed gaf en ons deed voort gaan. Elise had ademhalingproblemen en moest uiteindelijk het tweede deel van de wandeling op de muilezel doen. Doordat er bijna geen water was was ik half uitgedroogd en kon ik gewoon bijna niet verder. Elke keer als ik een nieuwe berg zag oprijzen kon ik wel beginnen wenen, er kwam geen eind meer aan. 400 meter stijgen had ik ook zwaar ondrschat, man wat was dat? UIteindelijk was ik wel fier op mezelf dat ik dat gedaan was en terecht. Geregeld kwamen er muilezels voorbij volgeladen met zware bagage en die ons gewoon bijna omverliepen, wat pijn kan doen hoor. Het was een zielig zicht omdat er muilezels bij waren die bijna niet verder konden, of helemaal buiten adem waren en dan lopen er van die kerels bij die er van genieten om hen is een goede mep te geven met een zweep, moe of niet moe. Natuurlijk konden wij daar niet tegen, ja typisch, en dat hebben we goed laten merken. Die beesten, ookal zijn het lastdieren, die hebben het ook zwaar, er waren erbij die gewoon van hun stokje gingen.
Na die verschrikkelijk stijging (ik overdrijf niet) kwamen we op een grasveldje waar iedereen samen kwam en kon uitrusten, de plek noemde AGUITA FRIA, genoemd naar een mini-bron dat er gelegen is, waar iedereen zijn bekers bijvuld. Het is zo'n miniscuul bronnetje, met lekker drinkwater. Als je water op was moest je wachten tot je een rivier , beekje, of bron tegenkwam om bij te vullen. Gelukkig kwam er daarna een heel stuk bergaf, maarja dan waren er geregeld mensen die uitschoven omdat er vaak stijle gedeeltes bij waren. Jah amai, de Pico DUarte was geen lachertje. Ik ging echt met de intentie "we gaan eens genieten van een schoon wandelingeske mannekes!" maar neen niks van.Geneieten van het uitzicht kon je niet want je moest constant op je voeten letten, daar was echt concentratie voor nodig want anders lig je er. Uiteindelijk zagen we in de verre verte een campingplaats en we dachten dat we daarheen moesten en toen we er bijna waren hoorden we dat het die kampplaats (campo comparticion) niet was en dat we nog vier uur moesten wandelen om de onze te bereiken, verdomme seg. Het was al bijna donker en dan nog vier wandelen, dat konden we dan eventjes niet aan, maar we moesten verder. EN met goede moed zetten we een goede pas in. Toen we in het kamp kwamen zagen we gelukkig iedereen van onze groep daar neerzitten rond het kampvuur.
We zouden de nacht er toch doorbrengen, omdat we ons kamp niet gingen halen! MAn wat een opluchting was dat.
Door deze zware rit wilden er een heel deel van de mensen devolgende dag niet meer naar de Pico ( het hoogste punt), want dit deel van de wandeling zou tien uur duren en zou nonstop stijgen zijn. Dus werden we verdeeld in twee groepen. Ik zat bij de groep die naar de Pico zou gaan. Ookal had ik pijnlijk voeten en zag ik het niet zitten om nog is zo'n zware wandeling mee te maken, ik was gekomen voor de pico duarte volledig te beklimmen en zou de wandeling ook afmaken!
Er was een klein probleempje: het was er zo koud en de meeste tenten stonden in het ander kamp, en we hadden twee tenten mee, met als gevolg dat de tenten overvol lagen, maar echt boemvol, dat kan je je niet voorstellen. Natuurlijk was ik weer één van de laatsten die er aan dacht om snel een plaatsje in te pikken dus ik kon nergens meer bij, dat ging onmogelijk. Gelukkig was ik niet de enigste, er waren negen mensen die geen plaats meer hadden. Dus hebben we een half uur buiten gestaan, denkend waar we konden slapen, buiten was de enige optie, maar gelukkig kwam daar iemand aan met een tentje voor drie personen. Daar moesten we met negenen wel in kunnen. Acht mensen sliepen binnen, en de negende persoon, sliep naast de tent onder het tentzeil. Net toen we er in zaten begon het te stormen zeg... De mensen die tegen de tentzeilen sliepen werden kletsnat, de onderkant van de tent was ook nat, en we hadden geen matjes, de negende persoon 'Anthony' was ook echt kletsnat en heeft geen oog dicht gedaan, het was zo koud en als je dan ook nog eens nat bent kan je je zelf niet meer warm krijgen. Omdat de nacht slapeloos ging worden besloten we maar om heel de nacht wakker te blijven, en plezier te maken. We hebben osn uiteindelijk nog heel goed geamusseerd. Ineens horen we mensen uit de andere tent roepen 'HECTOOOR'. Hector is een afsvrijwilliger en sliep bij ons in de tent, hij is direct gaan kijken wat er was. Er was een tent ineengezakt, en beide tenten regenden binnen dus veel mensen waren nat. Dus gingen de mensen naar buiten om droge kleren te zoeken, maar al ons bagage stond buiten want binnen was geen plaats. Het regende pijpestelen dus alles wat in de bagage zat was kletsnat. Dus werden ze kletsnat buiten en konden ze het niet meer warm krijgen. Ik ben in het midden van de nacht naar de andere tent gegaan want ik had geen plaats meer, ik kon mijn benen niet plaatsen. Toen ik in die andere tenten kwam zag ik pas dat alles nat was. Sommige mensen hadden zelfs plasjes op hun slaapzakken. Gesus was kletsnat en ziek geworden van de kou, de volgende ochtend heeft hij moeten overgeven. Maar enfin de meesten waren wakker en we probeerden ons warm te houden met rum, Linde had een appeltje voor ons geschilt. Een paar mensen zaten te huilen van de ellende. Ik ben terug naar mijn eigen tent gegaan, en ineens was er een deel weg, naar weet ik veel waar, wrs in een andere tent gaan slapen en toen heb ik eindelijk een oog dicht kunnen doen. DE volgende ochtend probeerde iedereen zijn kleren en schoenen die buiten stonden te drogen aan het kampvuur. Mijn schoenen waren verbrand, ze waren in het vuur gevallen, dus heb ik nog twee dagen met die kapotte schoenen rondgelopen, niet echt comfortabel maarja.
Inpakken en wegwezen, zonder ontbijt, alle ik toch, want het was een boterham met kaas.
Luis(dom rep) en Hannah (Amerika), hier lagen we met 8 in een tentje. Luis kon zijn armen zelfs niet naast zich leggen dus heeft hij heel de nacht met zijn handen gekruist geslapen :) haha Op Hannah haar gezicht kan je 'ellendigheid' aflezen van een slapeloze nacht.
Veel regenbogen gezien en soms meer regenbogen op het zelfde moment.
De volgende dag, is niemand naar de Picoo duarte gegaan. Het weer liet het niet toe, het was te gevaarlijk, dus is iedereen aan de grote daling begonnen naar het volgende kamp. Pina en ik waren onderweg jongens tegen gekomen met wie we mee zijn gegaan. Hun tempo was goed, snel en echt onvermoeiend.
Hun manier van bergen bewandelen was ; rennen. Dus hebben wij bijna heel de weg gerend, bergaf. Dat was wel plezant maar op den duur kreeg ik pijn in mijn knie van de schokken op te vangen van mijn lichaam als je van hellingen springt. Dus moesten we het laaste deel wel langzaam aan doen. Een wandeling van 5 uur hebben wij in twee uur gedaan.
Na twee uur kwamen we aan in een vallei waar de muilezels stonden te grazen. Ergens is in de buurt stonden er drie kamplaatsen, wij zaten bij 'Picoteando'. Toen we daar aan kwamen konden we al direct eten en onze kleren die nat waren konden we aan het kampvuur drogen.
Hier worden de dingen die nat waren gedroogd.
Julia (Italia), Charlotte y yo
De volgende gingen we naar een rivier, 10 min verwijderd van ons kampplaats. Het was er prachtig. Maar het water was IJSkoud!
Een badje nemen.
SExy Peter
Stefano die strontzat was en naar de kamplaats ondersteund moest worden.
Gezellig in de tent
Deze stier kwam ineens op dagen en liep over ons kampplaats. Het was wel eventjes angstaanjagend. De volgende dagen is ze nog een paar keer langsgeweest.
Foto's van de kamplaats!
Achteraan zie je de kooktent.
Tegen dat het avond werd ging iedereen bij het kampvuur zitten om zich warm te houden en kleren te drogen.
El Doctor!!!!
Deze nacht was er een vermist meisje teruggevonden dat al twee dagen ronddwaalde aan de top van de berg waar het verschrikkelijk koud is. Het was gelukkig niemand van onze groep.Het is een mirakel dat ze het heeft overleefd. Ze was dertien jaar en heeft op een omgevallen boom geslapen en de volgende dag heeft ze een kolibrie gevolgd, waar ze treoost in vond en zogezegd haar vriendje was die haar zogezegd beschermde. Elke ochtend deden we een gebedje voor haar. twee dagen lang hebben de gidsen naar haar gezocht, dag en nacht waren ze op zoek naar haar Omdat ze teruggevonden hadden mochten we heel de nacht feesten. Dus werd de gitaar boven gehaald en werd er gezongen, gebabbeld, gelachen,rum gedronken... het was heel gezellig.
Gesus, 2 meter, en een zotte kerel.
NUMERO 22! Jesus y yo! Que locera
Het LIMON Spelletje, was super mega plezant! De tofste fotos, zijn wel in bezit van andere mensen. Dit was een ad fundum spelletje: Iedereen kreeg een nummer toegewezen, ik was nr 20. Je moest heel snel achter elkaar zeggen 20 limom, medio limon 6 (nr van andere persoon) limon. En als je het fout zei, wat mij vaak overkwam moest je drinken. Ik was goed aan het verliezen, want ik zei wel eens drie keer na elkaar dezelfde fout en op de duur moest je bij elke fout een kledingstuk uitdoen, maar we lieten het niet te ver gaan. Deze nacht heb ik zoveel plezier gehad, wij hebben nogal afgelachen toen. 
Giulia die heeft veel kleren mogen uitdoen.
Charlotte was die nacht stront stront stront zat en heeft de hele nacht zitten overgeven, ik heb de hele nacht bij haar gebleven en voor haar gezorgd, ookal deed ze op den duur niet meer zo beleefd.
Issabel en Felix
De laatste dag, gezellig bij elkaar zitten en naar gitaarmuziek luisteren, een badje nemen in de rivier, met de bal spelen,... Het was er zo chill.
en plezier maken! Sylvia, Thomas, ik en Reid (condomhead)
Peter en Stefano
Dit was echt een toffe ervaring en zou hem zo over doen ookal was het op sommige momenten enrom zwaar voor mij. Het is nodig dat je je op voorhand voorbereid, en conditietraining doet, voor je zo'n berg beklimt. De laatste dag was mijn conditie er al op vooruit gegaan en ik was veel minder snel moe dan in de eerste dag. De sfeer die er tussen de afsers heerst is heel chill en vriendschappelijk. Elke persoon heeft de warmte en het liefdevol zijn naar anderen toe overgenomen van de dominicaanse cultuur: er word veel geknuffel, gekust (op de wang uiteraard) en veel gezegd : I love you (iedereen spreekt engels tegen elkaar, soms ook wel eens spaans. Mijn engels is er heel goed op vooruit gegaan! :D. Ik ben trots op mezelf.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten